Tu jesteś: Strona główna > Konsumenci > Instytucje Konsumenckie > Polubowne rozwiązywanie sporów konsumenckich > Koszt, czas i forma postępowania pozasądowego

Koszt, czas i forma postępowania pozasądowego

podziel się

1. Jaki koszt ponosi przedsiębiorca, jeżeli zgodzi się na rozwiązanie sporu pozasądowo?

   Przedsiębiorca ponosi koszt:

   • ewentualnej opłaty wstępnej za udział w postępowaniu, o ile podmiot uprawniony taką pobiera,

   oraz

   • ewentualny koszt np. powołania biegłych.

   



2. Czy postępowanie przed sądem polubownym wymaga zatrudnienia prawnika?

   Nie. Przedsiębiorca i konsument mają prawo mieć pełnomocnika, ale nie musi to być adwokat czy radca prawny.

   Art. 39 ustawy z dnia 23 września 2016 r. o pozasądowym rozwiązywaniu sporów konsumenckich

   



3. W jakim czasie od powstania sporu można wszcząć postępowanie polubowne?

   Termin na złożenie takiego wniosku jest określony w regulaminie podmiotu zajmującego się pozasądowym rozwiązywaniem sporów. Nie może być on jednak krótszy niż rok od dnia, w którym wnioskodawca podjął próbę kontaktu z drugą stroną, aby bezpośrednio dojść do porozumienia.

   Art. 34 ust. 4 ustawy z dnia 23 września 2016 r. o pozasądowym rozwiązywaniu sporów konsumenckich

   



4. Ile trwa postępowanie w trybie pozasądowym?

   Postępowanie powinno zakończyć się w ciągu 90 dni kalendarzowych od dnia otrzymania przez podmiot uprawniony kompletnego wniosku.

   W wyjątkowych przypadkach, jeżeli spór jest szczególnie skomplikowany, czas ten może być wydłużony. Strony powinny zostać poinformowane o takim przedłużeniu oraz przewidywanym terminie zakończenia sprawy.

   Art. 40 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 23 września 2016 r. o pozasądowym rozwiązywaniu sporów konsumenckich

   



5. Ile przedsiębiorca ma czasu na zaakceptowanie bądź odrzucenie rozwiązania pozasądowego?

   W przypadku koncyliacji podmiot uprawniony ma obowiązek zapewnić stronom odpowiedni czas na podjęcie decyzji dotyczącej wyrażenia zgody na zaproponowane rozwiązanie lub zastosowanie się do niego. Długość tego okresu jest określona w regulaminie.

   Art. 38 ust. 2 pkt 4 i ust. 4 ustawy z dnia 23 września 2016 r. o pozasądowym rozwiązywaniu sporów konsumenckich

   



6. Czy postępowanie w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich wiąże się z koniecznością fizycznej obecności stron?

   Postępowanie w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich ma być maksymalnie dostępne dla zainteresowanych stron. Dlatego co do zasady jest prowadzone w formie elektronicznej, natomiast podmiot uprawniony musi również udostępnić możliwość złożenia wniosku pisemnie.

   W wyjątkowych przypadkach fizyczna obecność może być potrzebna i warto sprawdzić czy regulamin przewiduje taki wymóg.

   Art. 37 ustawy z dnia 23 września 2016 r. o pozasądowym rozwiązywaniu sporów konsumenckich

   



7. Czy postępowanie w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich można prowadzić e-mailowo/listownie?

   Tak, jak najbardziej. W wyjątkowych jedynie przypadkach potrzebna jest fizyczna obecność stron, co powinno być przewidziane w regulaminie danej instytucji.

   Art. 37 ustawy z dnia 23 września 2016 r. o pozasądowym rozwiązywaniu sporów konsumenckich

   



8. Jakie dokumenty przedsiębiorca powinien przygotować godząc się na postępowanie polubowne?

   Dokumenty niezbędne do przeprowadzenia postępowania podmiot uprawniony określa w swoich regulacjach wewnętrznych. Wniosek o wszczęcie postępowania w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich powinien zawierać co najmniej:

   • oznaczenie stron,
   • dokładnie określone żądanie,
   • wskazanie rodzaju postępowania (np. zbliżenie stanowisk stron czy też zaproponowanie rozwiązania)
   • oraz podpis wnioskującego.

   



9. Jak przebiega postępowanie mediacyjne?

   Postępowanie mediacyjne jest regulowane przez przepisy kodeksu postępowania cywilnego w art. 183¹-183¹⁵. Ustawa o pozasądowym rozwiązywaniu sporów konsumenckich nie reguluje odrębnie zasad mediacji określonych w kodeksie postępowania cywilnego.

   Przez mediację w rozumieniu kodeksu postępowania cywilnego należy rozumieć dobrowolne, poufne i niesformalizowane pozasądowe postępowanie w sprawach cywilnych, w których możliwe jest zawarcie ugody. Jest ono prowadzone między stronami (uczestnikami) określonego sporu przez osobę trzecią (bezstronnego mediatora) w celu doprowadzenia do ugodowego załatwienia tego sporu.

   Najważniejszą cechą postępowania mediacyjnego jest jego dobrowolność. Oznacza to, że nikt ― także pomimo zawarcia umowy o mediację ― nie może być zmuszony do uczestniczenia w mediacji, jej kontynuowania i zawarcia ugody.

   Podstawą do wszczęcia mediacji jest umowa stron, orzeczenie sądu przekazujące sprawę do mediacji, lub wniosek jednej ze stron.

   Tok mediacji prowadzonej na podstawie zgodnego porozumienia stron jest autonomiczny w stosunku do postępowania cywilnego, stąd też mediacja może być prowadzona zarówno przed wszczęciem postępowania cywilnego, w jego trakcie, a także po zakończeniu (np. co do sposobu ugodowego dobrowolnego zaspokojenia wierzyciela przez dłużnika w celu uniknięcia wszczęcia postępowania egzekucyjnego).

   Mediacja prowadzona jest przez mediatora wybranego przez strony albo wyznaczonego przez sąd.

   Strony mogą zrezygnować z udziału w mediacji na każdym etapie postępowania mediacyjnego.

   Mediacja jest poufna ― mediator nie może udostępniać informacji z mediacji osobom trzecim. Protokół z mediacji nie zawiera żadnych ocen ani stanowisk stron.

   Mediacja może zakończyć się zawarciem wspólnie wypracowanej ugody, którą podpisują strony. Jeżeli strony zawarły ugodę przed mediatorem, ugodę zamieszcza się w protokole albo załącza się do niego.

   W razie mediacji ze skierowania sądu oraz w przypadku mediacji pozasądowej i wystąpienia przez stronę do sądu z wnioskiem o zatwierdzenie ugody zawartej przed mediatorem, mediator składa protokół w sądzie.

   Zatwierdzona przez sąd ugoda ma moc prawną ugody zawartej przed sądem i kończy postępowanie. Sąd jednak nie zatwierdzi ugody, w całości lub części, jeżeli ugoda jest sprzeczna z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa, a także gdy jest niezrozumiała lub zawiera sprzeczności.

   



10. Jak przebiega postępowanie przed sądem arbitrażowym?

    Postępowanie przed sądem polubownym (tzw. arbitraż) regulowane jest przez przepisy kodeksu postępowania cywilnego art. 1183-1204. Ustawa o pozasądowym rozwiązywaniu sporów konsumenckich nie reguluje odrębnie zasad postępowania arbitrażowego. Procedurę tę opisuje schemat „ośmiu kroków”.

    • Krok pierwszy: wyczerpanie drogi reklamacyjnej

    Aby sprawę mógł rozpatrzyć sąd polubowny, wcześniej powinien zostać wyczerpany tryb reklamacyjny. Oznacza to, że osoba wnioskująca o przeprowadzenie postępowania złożyła już reklamację u sprzedawcy (bądź gwaranta), który ją odrzucił, rozpatrzył w sposób niesatysfakcjonujący dla konsumenta lub wbrew obowiązkowi prawnemu odmówił jej przyjęcia.

    • Krok drugi: wypełnienie wniosku ― zapisu na sąd polubowny

    Jeżeli droga reklamacyjna została wyczerpana, należy złożyć wniosek w siedzibie sądu. Gotowe formularze są dostępne m.in. w wojewódzkich inspektoratach Inspekcji Handlowej.

    • Krok trzeci: wstępne badanie wniosku

    Jeżeli wniosek dotyczy sporu, który nie może być rozpatrywany z uwagi na brak właściwości, jest on zwracany nadawcy. Jeżeli zaś wnioskodawca zapomni o podaniu istotnych informacji (np. nie oznaczy strony sporu lub nie podpisze wniosku), wówczas przewodniczący wzywa go do poprawienia tego rodzaju błędów formalnych.

    • Krok czwarty: zapoznanie drugiej strony z wnioskiem

    Jeżeli wniosek jest prawidłowy, przewodniczący sądu doręcza odpis wniosku stronie przeciwnej i wzywa do złożenia na piśmie odpowiedzi czy zgadza się na rozstrzygnięcie sporu przez sąd konsumencki. Jeżeli strona nie zgodzi się, przewodniczący zwraca wniosek wnioskodawcy.

    Na tym etapie przedsiębiorca może zaproponować ugodę. Jeżeli konsument się zgodzi, sprawa się kończy. W przypadku braku propozycji ugody lub odmowy jej zawarcia przez konsumenta, przewodniczący sądu wyznacza termin rozprawy. Strony powinny wówczas wyznaczyć po jednym arbitrze z listy stałych arbitrów sądu do składu orzekającego. Jeżeli tego nie zrobią, wyboru arbitrów dokonuje z urzędu przewodniczący sądu polubownego.

    • Krok piąty: rozprawa

    W rozprawie uczestniczą strony (czyli konsument i przedsiębiorca) oraz trzyosobowy panel arbitrów. Jeden z nich pochodzi z listy przedstawicieli organizacji konsumenckiej, drugi ― organizacji przedsiębiorców, a trzecim jest najczęściej przewodniczący sądu. Rozprawa przed sądem konsumenckim jest jawna. Strony mogą zgłaszać swoje żądania i wnioski oraz przedstawiać twierdzenia i dowody na ich poparcie.

    • Krok szósty: wyrok

    Po przeprowadzeniu postępowania i niejawnej naradzie arbitrów zapada wyrok.

    • Krok siódmy: „odwołanie” od wyroku sądu polubownego ― skarga o uchylenie wyroku

    Od wyroku sądu polubownego nie przysługuje odwołanie, ale strona niezadowolona z rozstrzygnięcia może zażądać uchylenia wyroku, składając skargę do sądu powszechnego.

    • Krok ósmy: egzekwowanie wyroku

    Wyrok sądu konsumenckiego i ugoda przed nim zawarta mają moc prawną równą wyrokowi sądu powszechnego lub zawartej przed nim ugodzie.

    

Do góry